توکن چیست؟

توکن به عنوان یک نوع دارایی دیجیتال تعریف می‌شود که قابلیت انتقال به دیگران و نگهداری ارزش در خود را دارد. این انتقال و نگهداری ارزش، قبل از ورود به دنیای ارزهای دیجیتال، در سیستم‌های کامپیوتری به عنوان یک نوع مجوز رمزنگاری شده شناخته می‌شد. توکن‌ها توسط شرکت‌های مختلف بر اساس تکنولوژی بلاک‌چین ایجاد می‌شوند. هر توکن کاربرد خاص و منحصر‌به‌فردی دارد و ارزش توکن‌ها با یکدیگر متفاوت بوده و هر توکن بسته به اینکه تا چه حد در برآورده کردن اهداف خود و مفید بودن برای بشریت موفق بوده‌اند، ارزش‌گذاری می‌شوند.

توکن به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال اطلاق می‌شود که بلاک‌چین اختصاصی خود را ندارند و از بلاک‌چین‌های دیگر برای ثبت تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. اغلب افراد دو مفهوم توکن و «کوین‌ (coin)» را با هم اشتباه می‌گیرند ولی باید توجه داشت که بر خلاف توکن‌ها که بلاک‌چین اختصاصی ندارند، کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند. به عنوان مثال، اتریوم (Ethereum) یک کوین است که بلاک‌چین اختصاصی دارد، در حالی که توکن یونی سواپ (Uniswap) یک توکن است که بر روی شبکه بلاک‌چین اتریوم ساخته شده است.

بلاک‌چین‌های پلتفرمی مانند اتریوم، بایننس و کاردانو این امکان را فراهم می‌کنند که برنامه‌های غیرمتمرکز از طریق قراردادهای هوشمند ایجاد شوند. افراد با بهره‌مندی از این قابلیت، توکن‌های مورد نیاز خود را بدون نیاز به طراحی شبکه بلاک‌چین، ایجاد و استفاده می‌کنند.

قرارداد هوشمند چیست؟

«قرارداد هوشمند یا همان اسمارت کانترکت (Smart Contract)» یک توافق خودکار بین دو شخص یا نهاد است که به صورت کدهای رایانه‌ای برنامه‌ریزی شده است. این ایده توسط«نیک سابو (Nick Szabo)»، یکی از پیشگامان علوم کامپیوتر در سال ۱۹۹۴ مطرح شد. قرارداد هوشمند تحت شرایط و ضوابط خاصی اداره می‌شود و بندهای قرارداد از طریق بلاکچین، یک دفتر کل توزیع شده و غیرمتمرکز ذخیره و اجرا می‌شود.

این قراردادها به شرکت‌ها و افراد امکان می‌دهند که بدون نیاز به ساخت بلاک‌چین، برنامه کاربردی خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند ایجاد کنند و توکن‌‌های آن‌ها را به منظور مدیریت فعالیت‌ها در شبکه استفاده کنند. اتریوم اولین پلتفرمی است که این امکانات را فراهم کرده است و بسیاری از توکن‌ها و قراردادهای هوشمند بر روی این پلتفرم ایجاد و ساخته شده‌اند.

اکنون، در بلاک‌چین‌های دیگر نیز مثل سولانا، آوالانچ و کاردانو، امکان ساخت توکن وجود دارد و ارزهای جدیدی بر بستر این شبکه‌ها ایجاد شده‌اند. گفتنی است برخی از ارزهای دیجیتال قدیمی‌تر مانند بیت‌کوین و لایت‌کوین، امکان ساخت توکن را پشتیبانی نمی‌کنند.

جذابیت اصلی قراردادهای هوشمند در این است که هنگام اجرا، حتی خود توسعه‌دهنده نیز قادر به مانع شدن از اجرای آن نیست؛ مگر اینکه پیش از اجرا، این امکان را در نظر گرفته باشد.

جذابیت دیگری که قراردادهای هوشمند را جذاب می‌سازد، این است که بر بستر بلاکچین‌های عمومی، کد آنها به صورت علنی در دسترس همگان قرار دارد و همه افراد قادر به بررسی جزئیات کدها هستند، به نحوی که از پشت‌پرده عملکرد قراردادها مطلع شوند.

قراردادهای هوشمند در حال حاضر در صنایع گسترده و مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله مالی، حقوق، بانکداری، بورس، بلاک چین، دولت، صنعت، خیریه و سایر زمینه‌ها. مزایای اصلی قراردادهای هوشمند شامل کاهش هزینه‌ها، افزایش سرعت، بهبود امنیت، حذف واسط‌ها و جلوگیری از تقلب می‌شوند. این ابزارها امکان انجام تراکنش‌ها و توافقات بدون نیاز به واسطه و دسترسی به یک بستر غیرمتمرکز را فراهم می‌کنند. علاوه بر این، تکنولوژی بلاک چین به قراردادهای هوشمند این امکان را می‌دهد که به صورت دقیق و شفاف از طریق دفاتر کل توزیع شده و بلاک چین ثبت و اجرا شوند.

هرچند که قراردادهای هوشمند به سرعت در حال گسترش هستند، اما هنوز در مرحله رشد و تکامل قرار دارند و با چالش‌ها و محدودیت‌هایی نظیر پذیرش عمومی، اطمینان از امانت و امکانات فنی مواجه هستند. اما با پیشرفت فناوری و تجربه‌های بیشتر، انتظار می‌رود که این قراردادها بهبودات بیشتری را تجربه کرده و نقش بزرگتری در جهان تجارت و توافقات ایفا کنند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

ارز دیجیتال اصلی هر شبکه بلاک‌چینی را کوین می‌نامند و این کوین‌ها در واقع نقش سوخت اصلی برای انجام تراکنش‌ها و اجرای عملیات در آن شبکه را ایفا می‌کنند. به عنوان مثال، بیت‌کوین در شبکه بیت‌کوین و اتریوم در شبکه اتریوم به عنوان کوین‌های اصلی عمل می‌کنند و هرگونه فعالیت در این شبکه‌ها نیازمند استفاده از این کوین‌ها می‌باشد.

در مقابل، توکن‌ها به عنوان واحدهای دیجیتالی عمل می‌کنند که بلاک‌چین خود را ندارند و فعالیت آن‌ها بر روی شبکه‌های بلاک‌چینی دیگر انجام می‌شود. به عنوان مثال، رمزارز تتر به عنوان توکن شناخته می‌شود و ارز دیجیتال لایه دومی است که در بستر شبکه‌های مختلف دیگر مانند ترون، بایننس، اتریوم و بیت‌کوین عمل می‌کند و مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگرچه کوین‌ها معمولاً ارزهای دیجیتال اصلی هر شبکه هستند و برای ایجاد آن‌ها هزینه و دانش بیشتری نیاز است، این موضوع به معنی ارزش نداشتن توکن‌ها نیست. توکن‌های کاربردی و بنیادی مانند «ییرن‌فایننس (Yearn Finance)» و «چین‌لینک (Chainlink)» نشانگر این است که ارزش و قدرت توکن‌ها بیشتر از این است که صرفا به عنوان ارز دیجیتال لایه دوم تلقی شوند و می‌توانند در اکوسیستم بلاک‌چینی نقش مهمی ایفا کنند.

کوین‌ها به عنوان وسیله‌ای برای ذخیره ارزش و انجام تبادل‌ها عمل می‌کنند. استخراج کوین از طریق مکانیزم‌های «اثبات کار (PoW)» و «اثبات سهام (PoS)» امکان‌پذیر است. بیت‌کوین (BTC)، اتریوم (ETH) و کاردانو (ADA) از جمله نمونه‌های کوین‌ها هستند که هرکدام شبکه‌های بلاک‌چین خاص به خود را دارند.

در مقابل، توکن‌ها برای پروژه‌های غیرمتمرکز معمولاً بر روی بلاک‌چین‌های موجود مانند اتریوم ساخته می‌شوند و از بلاک‌چین‌های اختصاصی خود استفاده نمی‌کنند. توکن‌ها به دسته‌بندی‌های مختلفی از جمله توکن‌های مثلی، غیرمثلی، حاکمیت، امنیت، کاربردی، و غیره تقسیم می‌شوند.

کاربرد و اهمیت توکن‌ ها چیست؟

توکن‌ها، توسعه‌دهندگان ارز‌های دیجیتال را قادر می‌سازد تا بدون نیاز به ایجاد یک بلاک‌چین اختصاصی، ارز‌های دیجیتال بسازند. این فرآیند با استفاده از توکن‌ها سریع‌تر، کم‌هزینه‌تر و ساده‌تر می‌شود.

توکن‌ها دارای کاربردهای بسیار مهمی در زمینه‌های مختلفی هستند. به عنوان مثال، از جمله کاربردهای اصلی آن‌ها می‌توان به اطمینان از امنیت شبکه، مالکیت دارایی‌های دیجیتال، استفاده به عنوان پاداش شرکت‌کنندگان شبکه، پرداخت در معاملات قراردادهای هوشمند و رای‌گیری در شبکه اشاره کرد.

توکن‌ها به منظور تسهیل قراردادهای هوشمند در شبکه‌های بلاک‌چینی مانند اتریوم کدگذاری شده‌اند و برخی از آن‌ها قابلیت انتقال از یک زنجیره به زنجیره دیگر را دارند. مهمترین ویژگی توکن‌ها این است که در برنامه‌ها یا کدهای رایانه‌ای خوداجرایی (self-executing) جاسازی شده‌اند و می‌توانند بدون نیاز به وسایط شخص ثالث فعالیت کنند.

اهمیت توکن از آن جایی ناشی می‌شود که ساخت آن باعث صرفه‌جویی در هزینه و زمان مربوط به ساخت بلاک‌چین مستقل می‌شود. توسعه‌دهندگان می‌توانند با پیش فروش توکن‌ها و فهرست کردن آن‌ها در صرافی‌های بزرگ، زمان و هزینه مورد نیاز برای ساخت بلاک‌چین را فراهم کرده و سپس بلاک چین خود را بسازند و توکن را روی آن منتقل کنند.

به طور کلی، هر توکن با هدف خاصی ارائه می‌شود ولی کاربردهای اصلی آن‌ها می‌تواند شامل مواردی نظیر سرمایه‌گذاری، ذخیره ارزش، خرید و پرداخت، فروش جمعی و … باشد.

انواع توکن ها

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به توکن‌های «مثلی یا قابل تعویض (Fungible Token)»، «توکن‌های غیرمثلی یا غیرقابل تعویض (Non-Fungible Token) یا همان NFT»، «توکن‌های امنیتی (Security Token)»، «توکن‌‌های کاربردی (Utility Token)»، «توکن‌های حاکمیتی (Governance Token)» و «توکن‌های با ارزش ثابت (Stable )» اشاره کرد. در ادامه با هر کدام از انواع توکن بیشتر آشنا خواهید شد.

توکن‌های مثلی یا قابل تعویض (Fungible Token)

توکن‌های قابل تعویض یا همان «توکن‌های مثلی Fungible Tokens» از جمله دسته‌های ارزهای دیجیتال هستند که هر یک ارزش یکسانی دارند و قابلیت تعویض و جایگزینی با یکدیگر را دارند. این به این معناست که هر واحد از این توکن‌ها با سایر واحدها قابل مبادله است و تفاوتی اساسی بین آن‌ها وجود ندارد. به عبارت دیگر، یک توکن قابل تعویض به عنوان یک واحد قابل جابجایی در شبکه عمل می‌کند.

برای مثال، توکن‌هایی چون بیت‌کوین (BTC) و اتریوم (ETH) که به عنوان ارزهای دیجیتال معمولی شناخته می‌شوند، توکن‌های قابل تعویض هستند. هر یک از این توکن‌ها می‌توانند به تعداد دلخواه با یکدیگر مبادله شوند و هر واحد از آن‌ها ارزش یکسانی دارد. این خصوصیت این توکن‌ها را به عنوان واحدهای جابجایی در تراکنش‌های مالی و مبادلات ایجاد کرده و آن‌ها را مناسب برای استفاده در زمینه‌های مختلفی نظیر خرید و فروش، انتقال و مبادله می‌سازد.

توکن‌های غیرمثلی یا غیر قابل تعویض (Fungible Token)

توکن‌های غیرقابل تعویض یا همان «توکن‌های غیرمثلی (NFTs)»، یک نوع توکن دیجیتال هستند که هر یک از آن‌ها به صورت منحصر به فرد و بدون قابلیت تعویض با دیگر توکن‌های همان نوع طراحی شده‌اند. این به این معناست که هر توکن NFT دارای خصوصیات یکتا و نامتجانس است و نمی‌توان آن را با دیگر توکن‌های همگن جایگزین کرد.

برای مثال، توکن‌های NFT در زمینه بازی‌های آنلاین یا توکن‌های هنری به کار می‌روند. در بازی‌ها، هر توکن NFT ممکن است نمایانگر یک شخصیت، آیتم یا امتیاز خاص باشد که ارزش منحصر به فردی دارد و با سایر توکن‌ها قابل تبادل نیست. در زمینه هنر نیز، هر NFT ممکن است نمایانگر یک اثر هنری یا دارایی معین باشد که از دیگران متمایز است و به عنوان یک عنصر منحصر به فرد در بازار هنر دیجیتال شناخته می‌شود.

توکن‌های NFT به دلیل قابلیت ثبت و انتقال اختصاصی خصوصیات و مالکیت، در صنایع مختلف از جمله بازی‌های آنلاین، هنر دیجیتال، جشنواره‌ها و بازارهای متنوع دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

توکن‌های غیرمثلی یا غیر قابل تعویض (Fungible Token) — توکن‌های غیرمثلی یا غیر قابل تعویض (NFT) چیست؟

توکن شبهه مثلی

توکن شبهه مثلی یا Semi Fungible Token از تسهیم ارزش یک توکن غیرمثلی به توکن‌های مثلی ساخته می‌شود. این توکن به‌طور معمول با استاندارد ۱۱۵۵ اتریوم ساخته می‌شود.

توکن‌های امنیتی (Security Tokens)

«توکن‌های امنیتی (Security Tokens)»، نمایانگر حقوق مالکیت یا حقوق سهام در یک شرکت یا دارایی واقعی هستند. این توکن‌ها معمولاً به عنوان نماینده الکترونیکی برای اوراق بهادار و حقوق مالکیت در دارایی‌ها عمل می‌کنند. یکی از ویژگی‌های اصلی توکن‌های امنیتی، معامله و انتقال آن‌ها تحت مقررات و قوانین مالی نظارت دارد.

به عبارت دیگر، توکن‌های امنیتی به صورت دقیق مشابه اوراق بهادار و سهام ارائه می‌شوند و به تعداد سهام یا حصص مشخص در یک شرکت یا دارایی معین نمایندگی می‌کنند. این توکن‌ها معمولاً توسط مقامات نظارتی مالی رسمی کنترل می‌شوند و بر اساس قوانین مربوط به اوراق بهادار و بازارهای مالی فعالیت می‌کنند.

مثالی از توکن‌های امنیتی می‌تواند توکنی باشد که نمایانگر قسمتی از سرمایه یک شرکت باشد. این توکن می‌تواند به صورت مستقیم حقوق سهام یا سودمندی‌های مالکانه را نمایش دهد و تحت نظارت سازمان‌ها و قوانین مالی مربوط به اوراق بهادار قرار گیرد.

توکن‌های کاربردی (Utility Tokens)

«توکن‌های حاکمیتی (Utility Tokens)» به دارندگان آن‌ها حق تصمیم‌گیری در موارد مربوط به پروژه یا پلتفرم را می‌دهند. این توکن‌ها معمولاً به عنوان وسیله‌ای برای شرکت کاربران در فرآیندهای تصمیم‌گیری در مورد پروژه یا پلتفرم مورد استفاده قرار می‌گیرند. دارندگان توکن‌های حاکمیتی می‌توانند در تصمیماتی مانند تغییرات در قراردادهای هوشمند، انتخاب مدیران، وضعیت مالی، و سایر تغییرات کلان در پروژه شرکت کنند.

با حاکمیت توکن، تصمیم‌گیری دموکراتیک‌تر و شفاف‌تر می‌شود، زیرا دارندگان توکن‌ها قادرند به اندازه تعداد توکن‌هایی که دارند، در تصمیم‌گیری‌های مختلف شرکت کنند. این نوع توکن‌ها اغلب در پروژه‌ها و پلتفرم‌های دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند و به جامعه کاربران این امکان را می‌دهند که به شکل فعال در مدیریت و تصمیم‌گیری پروژه شرکت کنند.

مثالی از توکن‌های حاکمیتی می‌تواند توکنی باشد که به دارندگان آن حق رأی در تصمیمات مربوط به پروژه را می‌دهد، از جمله تصمیماتی مانند تغییرات در قراردادهای هوشمند یا توزیع امتیازات.

توکن‌های با ارزش ثابت (Stablecoins)

«توکن‌های با ارزش ثابت (Stablecoins)» یک نوع توکن دیجیتال هستند که طراحی شده‌اند تا ارزش ثابتی داشته باشند و تقلب‌ناپذیر باشند. این توکن‌ها معمولاً به یک ارز ملی یا دیگر دارایی‌های پشتوانه شده متصل می‌شوند و این ارتباط باعث می‌شود که ارزش آن‌ها به ارزش دارایی مرتبط باشد و نوسانات کمتری داشته باشند.

توکن‌های با ارزش ثابت معمولاً برای مدیریت ریسک انتقال پول در معاملات بلاک‌چین و کاربردهای مالی دیگر استفاده می‌شوند. نوعی از توکن‌های با ارزش ثابت به عنوان “توکن‌های پایدار” نیز شناخته می‌شوند.

برخی از نکات مهم در مورد توکن‌های با ارزش ثابت عبارتند از:

پشتوانه:

بیشتر توکن‌های با ارزش ثابت پشتوانه دارند که ممکن است از ارز ملی یا دیگر دارایی‌ها مثل طلا، دلار، یورو و غیره باشد.

مکانیسم پایداری:

برای حفظ استحکام ارزش، این توکن‌ها معمولاً از مکانیسم‌های تنظیمی مانند معاملات دوجانبه (بازار ثانویه) یا تنظیم میزان عرضه و تقاضا استفاده می‌کنند.

استفاده در معاملات بین المللی:

به عنوان یک ابزار معاملاتی با ارزش ثابت، این توکن‌ها به تجارت بین‌المللی و انتقال پول در معاملات بلاک‌چین کمک می‌کنند.

استفاده در دیفای (DeFi):

توکن‌های با ارزش ثابت یک نقش مهم در پروژه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) دارند. این توکن‌ها به عنوان واحدهای پولی پایدار در صرافی‌ها و پروژه‌های DeFi استفاده می‌شوند.

مهمترین هدف از ساخت توکن‌های با ارزش ثابت ایجاد یک واحد پول با پایداری است که قابل استفاده در تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند باشد و همچنین از نوسانات زیاد ارزش کاسته شود.

هدف ساخت توکن چیست؟

هدف ساخت توکن متناسب با نوع توکن و پروژه مورد نظر متفاوت است. در کل، ساخت توکن‌ها در بلاک‌چین به دلیل اهداف مختلفی انجام می‌شود. در زیر، به تعدادی از اهداف اصلی ساخت توکن‌ها اشاره کردیم:

کاهش هزینه‌ها

ساخت توکن اغلب با هزینه کمتری همراه است. افراد و شرکت‌ها با داشتن دانش برنامه‌نویسی و آشنایی با قراردادهای هوشمند، به سهولت می‌توانند توکن‌های خود را ایجاد نمایند. این اقدام به شرکت‌ها، به ویژه در ایام آغاز فعالیت، کمک می‌کند تا هزینه‌ها را به حداقل برسانند.

همچنین، از طریق اجرای فرآیند عرضه اولیه ارزهای دیجیتال، این شرکت‌ها می‌توانند سرمایه لازم برای ادامه فعالیت و توسعه را جلب و جمع‌آوری کنند. این امر به آن‌ها این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه یا بودن در مراحل ابتدایی، از فناوری بلاک‌چین بهره‌مند شوند و به سرعت به بازار وارد شوند.

راحتی ساخت

در مقایسه با ساخت بلاک‌چین، ایجاد توکن به سادگی قابل انجام است. برای ساخت یک بلاک‌چین، نیاز به تدارک تمامی امکانات از ابتدا تا انتها است، که این کار نیاز به تیمی قوی در حوزه‌های مختلف برنامه‌نویسی دارد. از طرفی، برای ساخت توکن تنها نیاز به آشنایی با قراردادهای هوشمند بلاک‌چین‌های پلتفرمی است، و این اقدام به شما این امکان را می‌دهد که در عرض چند دقیقه توکن خود را بر روی بلاک‌چین‌های مختلف ایجاد کنید.

این روند سریع و ساده‌تر، شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان را قادر به بهره‌مندی سریع‌تر از امکانات بلاک‌چین می‌سازد و از این امکانات برای ارائه خدمات و توکن‌های متنوع به بازار استفاده کنند.

امنیت بالا

تعداد زیاد کاربران یک شبکه بلاک‌چین نقش بسیار مهمی در افزایش سطح امنیت آن دارد، بنابراین بسیاری از شرکت‌ها به دلیل اطمینان از امنیت، ترجیح می‌دهند فعالیت‌های خود را بر بستر ارزهای دیجیتال پرکاربرد و امنیتی مانند اتریوم انجام دهند. هرچه جمعیت یک شبکه بیشتر باشد، امنیت و استحکام آن به‌طور مستقیم افزایش می‌یابد. به‌عنوان مثال، توکن چین لینک (ChainLink) بدون اینکه بلاک‌چین مستقل خود را داشته باشد، از شبکه اتریوم برای ثبت تراکنش‌های خود استفاده می‌کند. این انتخاب، علاوه بر کاهش هزینه‌ها، به تداوم و امنیت فعالیت‌های توکن و پروژه متصل به آن کمک می‌کند.

بسترهای ساخت توکن

بسترهای ساخت توکن نقش حیاتی در دنیای بلاکچین و فناوری اطلاعات ایفا می‌کنند. این بسترها به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهند تا به راحتی و با استفاده از ابزارها و ویژگی‌های مختلف، توکن‌های دیجیتال را ایجاد و مدیریت کنند. این توکن‌ها می‌توانند شامل اطلاعات احراز هویت، دسترسی‌ها و حتی اطلاعات مالی باشند. بسترهای ساخت توکن علاوه بر ایجاد توکن‌ها، امکاناتی برای مدیریت چرخه حیات توکن‌ها، ارتقاء امنیت، و توسعه قابلیت‌های اختصاصی برای توکن‌ها نیز فراهم می‌کنند.

برخی از این بسترها مثل اتریوم و بایننس اسمارت چین، با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف این امکان را به توسعه‌دهندگان می‌دهند تا توکن‌هایی با ویژگی‌ها و استانداردهای مختلف ایجاد کنند، در حالی که ترون نیز به توسعه‌دهندگان این قابلیت را می‌دهد تا با استفاده از زبان Solidity توکن‌های خود را بسازند و در اکوسیستم این بلاکچین فعالیت کنند.

«اتریوم (Ethereum)» یک بلاکچین متن‌باز است که امکان ساخت توکن‌های قابل تبدیل با استاندارد ERC-20 و ERC-721 را فراهم کرده است. استفاده از زبان برنامه‌نویسی Solidity در اتریوم این امکان را به توسعه‌دهندگان می‌دهد تا قراردادهای هوشمند توکن را با قابلیت‌های گسترده و سفارشی ایجاد کنند. این بستر امکان ایجاد ICO (پیشنهاد اولیه سکه) و NFTs (توکن‌های غیرقابل قابل متداول) را فراهم کرده و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد با استفاده از شبکه اتریوم به توکن‌های خود احراز هویت بدهند.

«بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain)»، یک بلاکچین تخصصی است که به طور خاص برای اجرای قراردادهای هوشمند و ساخت توکن‌ها طراحی شده است. این بستر امکان ایجاد توکن‌های متنوع و قابل تنظیم را با استفاده از زبان برنامه‌نویسی اختصاصی Solidity و بخش Smart Chain این بلاکچین فراهم می‌کند. توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از بستر بایننس اسمارت چین به سرعت و با هزینه کم توکن‌ها را ایجاد و مدیریت کنند.

«ترون (Tron)» نیز یک بلاکچین معتبر است که امکان ایجاد توکن‌ها را برای توسعه‌دهندگان فراهم کرده است. این بستر از زبان برنامه‌نویسی Solidity نیز پشتیبانی می‌کند و با استفاده از قراردادهای هوشمند، امکان ایجاد توکن‌های با ویژگی‌ها و قابلیت‌های مختلف را فراهم می‌کند. ترون به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا توکن‌های خود را در اکوسیستم این بلاکچین ایجاد و مدیریت کنند و از امکانات متنوعی که این بستر ارائه می‌دهد، بهره‌مند شوند.

منظور از توکن سوزی چیست؟

«توکن‌سوزی (Token Burning)» اصطلاحی است که در زمینه ارزهای دیجیتال بسیار پرکاربرد است و به فرایندی اشاره دارد که در آن بخشی از توکن‌های عرضه شده توسط یک پروژه از مدار خارج می‌شود. برای انجام این فرآیند، آدرس‌های بدون کلید خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در فرایند توکن‌سوزی، رمز ارزها به یک آدرس خاص ارسال می‌شود که همه افراد می‌توانند تراکنش را مشاهده کنند، اما با توجه به عدم دسترسی به کلید خصوصی، هیچ کس نمی‌تواند مجددا از توکن‌ها استفاده کند.

توکن سوزی به کاهش موجودی توکن‌های پروژه در گردش منجر می‌شود و در نتیجه، ارزش و قیمت توکن افزایش می‌یابد. دلایل متعددی برای انجام توکن سوزی وجود دارد، اما مهم‌ترین آنها شامل تنظیم میزان توکن در عرضه و ایجاد پایداری در قیمت توکن‌ها است.

در برخی از پروژه‌های ارز دیجیتال، توکن سوزی به عنوان یک روش اجماع نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌طور معمول، توکن‌های مصرفی مانند بخشی از توکن‌های تیم یا کارمزدهای تراکنش‌ها در این فرآیند مصرف می‌شوند و توکن سوزی هیچ تأثیری بر توکن‌های معمولی کاربران ندارد.

آینده توکن؛ توکنیزه‌شدن دارایی‌ها

عبارت «توکنیزه کردن دارایی‌های واقعی (Real World Asset Tokenization)» به فرایند ایجاد توکن‌ها بر اساس بلاک‌چین به عنوان نماینده دارایی‌های واقعی اشاره دارد، به طور دقیق‌تر، ایجاد توکن‌هایی که دارایی‌های ملموس و قابل لمس را نمایندگی می‌کنند. برخی از کارشناسان و افراد معتقدند که در آینده، سند کاغذی برای مالکیت املاک و دارایی‌ها صادر نخواهد شد، و جایگزین آن، فرایند ایجاد توکن به منظور تثبیت مالکیت افراد خواهد شد. این رویکرد چندین مزیت کلیدی دارد: افزایش نقدشوندگی، افزایش سرعت تراکنش و کاهش هزینه‌های مرتبط با آن، افزایش شفافیت در معاملات و افزایش دسترسی به اطلاعات.

در حال حاضر، دنیای توکن‌ها به طور گسترده‌ای در حال توسعه است و احتمالا به رشد خود ادامه خواهد داد. با این حال، مهم است که در نظر داشته باشیم که توکنیزه‌شدن دارایی‌ها مبحث داغی است که به تازگی کار خود را آغاز کرده است و در آینده هم گسترش بیشتری خواهد داشت و شاهد رشد روزافزون آن خواهیم بود. اما توجه به این نکته نیز حائز اهمیت است که جلب اطمینان عموم افراد به این فرآیند هنوز با چالش‌ها و سختی‌هایی همراه است و نیاز به ایجاد اعتماد بیشتر در این حوزه وجود دارد.

اینجا در مورد توکنیزه کردن دارایی‌های واقعی بیشتر نوشتیم.

توکنیزه کردن املاک و مستغلات چیست؟

مفهوم «توکنیزه‌ کردن املاک و مستغلات (Real State Tokenization)» فرآیند تبدیل دارایی‌های ملکی به توکن‌های دیجیتال است. در این فرایند، دارایی‌های ملکی، مانند زمین، ساختمان یا واحد مسکونی، به شکل توکن‌های دیجیتال تجزیه و تحلیل می‌شوند و حقوق مالکیت و سهام در دارایی‌های ملکی را نشان می‌دهند.

توکن‌سازی املاک یک روند پیچیده است که به ایجاد نماینده‌های دیجیتالی برای دارایی‌های زیربنایی می‌پردازد. این فرآیند، دارایی‌ها را به توکن‌های دیجیتال با تمام حقوق و تعهدات آن‌ها تبدیل می‌کند.

ادغام فناوری بلاک‌چین در حوزه املاک و مستغلات، مالکیت دیجیتال بر روی دارایی‌های زیربنایی را ساده کرده و دسترسی به بازار را برای افراد با محدودیت‌های سرمایه‌ای فراهم کرده است. این نوآوری به حل چالش‌هایی نظیر عدم اعتماد و کمبود شفافیت کمک کرده است.

در انجام فرایند توکن‌سازی املاک و مستغلات از قراردادهای هوشمند برای تعریف دقیق مشخصات قراردادهای مرتبط استفاده می‌شود. الگوریتم‌های کدگذاری در این قراردادهای دیجیتال، هنگامی که یک شرط قرارداد برآورده شود، رویدادهای ذکر شده در کدها را فعال می‌کنند. به‌عنوان مثال، یک قرارداد هوشمند می‌تواند فرآیند انتقال و ثبت مالکیت یک قطعه ملک را بدون دخالت انسانی انجام دهد. به طور کلی و به عبارت ساده‌تر، این فرآیند در حقیقت به تسهیل معاملات دارایی‌ها و ارائه مزایای ارزهای دیجیتال در حال حاضر برای افرادی که به دلیل محدودیت‌های سرمایه‌ای به این بازار دسترسی نداشته‌اند، کمک می‌کند.

اینجا در مورد توکنیزه‌ کردن املاک و مستغلات بیشتر نوشتیم. اینجا نیز می‌توانید پاسخ به مهم‌ترین سوالات در مورد توکن املاک را مشاهده کنید.

سخن پایانی

توکن‌ها به عنوان دارایی‌های رمزنگاری شده شناخته می‌شوند که از قابلیت‌های بلاک‌چین به عنوان یک زیرساخت نوین استفاده می‌کنند. این دارایی‌ها، با توانمندی ثبت و انتقال ارزش از طریق فناوری بلاک‌چین، برنامه‌ریزی جدیدی را برای انتقال دارایی‌ها و مقداردهی به ارزش آنها ارائه می‌دهند.

در این مقاله سعی کردیم به بررسی مفهوم توکن و به طور جامع به تمام زوایای این مفهوم از جمله انواع، هدف ایجاد، و کاربردهای توکن بپردازیم. توکن‌ها به دارایی‌های رمزنگاری شده اطلاق می‌شوند که از امکانات بلاک‌چین به عنوان یک زیرساخت نوین بهره می‌برند. این دارایی‌ها قابلیت ذخیره و انتقال ارزش را با استفاده از فناوری بلاک‌چین فراهم می‌آورند. هرچند کلیه ارزهای دیجیتال به عنوان توکن قابل شناسایی هستند، اما در اصطلاح، توکن به صورت خاص به ارزهای دیجیتالی اطلاق می‌شود که برخلاف بیشتر ارزها، بلاک‌چین مختص خود را ندارند و از پلتفرم‌های بلاک‌چینی دیگر بهره می‌برند.